اسباب استجابت دعا
براي پذيرفته شدن دعا اسباب و عواملي ظاهري و باطني وجود دارند:
1) اسباب ظاهري:
ارائه اعمال صالحهاي مانند: صدقه دادن، وضو و نماز، نشستن رو به قبله و بلند كردن دستان و ثنا و ستايش شايسته خداوند. استفاده از اسماء و صفات خداوند و اسماء و صفاتي كه با موضوع درخواست و دعا مناسب باشد. مثلاً اگر دعا متعلق به درخواست رفتن به بهشت است و درخواست و زاري به وسيله فضل و رحمت خداوند باشد، و در صورتي كه عليه ستمكاري دست به دعا بر ميدارد از اسمائي مانند: جبار، قهار را به كار بگيرد.
يكي ديگر از اسباب ظاهري فرستادن صلوات بر رسول الله –صلي الله عليه وآله وسلم- در آغاز و اواسط و آخر آن و اعتراف به گناهان و شكر و سپاس نعمتهاي خداوند است.
براي دعا از اوقات مباركي كه روايات و دلايلي مبني بر احتمال مقبوليت دعا در آنها وجود دارند استفاده نمايد. چنان اوقاتي بسيارند، مثلاً در:
1) طول شبانه روز: يك سوم اخير شب كه خداوند به آسمان دنيا نزول ميفرمايد. ميان اذان و اقامه، بعد از وضوء، در سجده و پيش از سلام دادن نماز و پس از نمازها، بعد از ختم قرآن، به هنگام آواز خروس، در طول مسافرت و دعاي مظلوم، دعاي کسي که در تنگنا قرار گرفته، دعاي والدين براي فرزندان، دعاي پنهاني انسان مسلمان براي برادر ديني خود، و هنگام قرار گرفتن در برابر صف دشمن محارب.
2) در مورد هفته: روز جمعه و مخصوصاً آخرين لحظات روز جمعه.
3) اما در ميان ماهها: ماه رمضان و هنگام افطار و سحري و شبهاي قدر و روز عرفه.
4) در مورد اماكن مبارك: همه مساجد، به ويژه مسجدالحرام در مكه و در كنار كعبه نزديک ملتزم و نيز در كنار مقام ابراهيم -عليه السلام- و به هنگام سعي ميان صفا و مروه و در عرفات، مزدلفه و مني و ايام حج و...
2) اسباب پنهاني:
به وسيله توسل به توبه صادقانه و جبران حقوق متعلق به ديگران و پاك و حلال گردانيدن خوراك و پوشاك و مسكن و كسب روزي از راههاي حلال و بيشتر گردانيدن عبادات و پرهيز از محرمات و دوري از شبهات و شهوات و حضور قلب و هنگام دعا و اطمينان و اميدواري به رحمت خداوند و پناه بردن به او، و زاري و الحاح و سپردن امور خود به خداوند و قطع اميد و توجه به غير او.